Η Πάργα
Η Πάργα ανήκει στο νομό Πρεβέζης και βρίσκεται στην παράκτια ζώνη του βορειοδυτικού του άκρου στα όρια του νομού Θεσπρωτίας. Απέναντί της βρίσκονται τα νησιά των Παξών και των Αντίπαξων. Απέχει 68 χλμ. από την πόλη της Πρέβεζας και 50 χλμ. από την πόλη της Ηγουμενίτσας. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά μεταξύ των παραλιακών ακτών του Ιονίου και στους πρόποδες των ορέων της Πάργας. |
Αρχαίοι και ρωμαϊκοί χρόνοι
Στη βραχώδη και απόκρημνη χερσόνησο, όπου είναι χτισμένη η σημερινή Πάργα, τοποθετείται η ελληνιστική πολίχνη Τορύνη (του Πτολεμαίου και του Πλουτάρχου), η οποία φαίνεται ότι επέζησε ως τα υστερορωμαϊκά χρόνια εξαρτώμενη διοικητικά από τη ρωμαϊκή αποικία της Φωτικής. Η Τορύνη κατείχε μια πολύ επίκαιρη θέση τόσο από γεωσυγκοινωνιακή όσο κι από γεωοικονομική άποψη. Συγκεκριμένα έλεγχε τον χερσαίο ρωμαϊκό δρόμο, που οδηγούσε από τις θεσπρωτικές ακτές στην ενδοχώρα (στην πεδιάδα Μαργαριτίου). Έπειτα είχε τον έλεγχο των δυο όρμων, του Βάλτου και του Κρυονερίου, απ’ όπου περνούσαν υποχρεωτικά τα πλοία που ακολουθούσαν τον διεθνή θαλάσσιο δρόμο Απολλωνίας-Βουθρωτού–Νικόπολης. Τέλος, η Τορύνη βρισκόταν σε μια περιοχή που θα ήταν, όπως και σήμερα, κατάφυτη από ελαιόδεντρα, ενώ η θάλασσα θα πρόσφερε στους κατοίκους της πλούσια αλιεύματα και δυνατότητες για ανάπτυξη του θαλάσσιου εμπορίου.
Βυζαντινοί (Μεσαιωνικοί) και νεότεροι χρόνοι
Λέγεται ότι η Πάργα υπήρχε ως οικισμός από τους βυζαντινούς χρόνους. Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι η Πάργα μέχρι τα μέσα του 14ου αιώνα ήταν χτισμένη στο βουνό Μπετζοβολιός στη θέση του κάστρου. Σύμφωνα με αυτή ένας βοσκός βρήκε τυχαία στην παραλία την χαμένη εικόνα της Παναγίας από την εκκλησία της Οδηγήτριας. Μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους την μετέφεραν ξανά στην εκκλησία αλλά η εικόνα χάθηκε εκ νέου. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους κατοίκους στην απόφαση να μεταφέρουν τον οικισμό από το βουνό στο σημείο όπου ο βοσκός έβρισκε την εικόνα. Η περιοχή κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους δεχόταν πολλές επιθέσεις και επιδρομές πειρατών και ληστών. Η κατάσταση σταθεροποιείται από τα τέλη του 16ου αι. ως τα τέλη του 18ου αιώνα. |
Το 1401 η πόλη βρίσκεται υπό βενετική κτίση μετά από συνθήκη των δύο πόλεων, όπου και θα παραμείνει μέχρι το 1797. Κατά τη διάρκεια της βενετικής διοίκησης η Πάργα οχυρώνεται καθώς χτίζεται το κάστρο της, γίνεται εμπορικό κέντρο (στο Βάλτο σώζεται ακόμα η Ντογάνα, δηλαδή το Τελωνείο της εποχής), αποκτά προνόμια και αυτοδιοίκηση και αναπτύσσεται οικονομικά. Παράλληλα, οι Βενετοί διατάζουν τη φύτευση του ελαιώνα, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό μέρος των Παργινών να ασχολούνται με την παραγωγή ελιάς και λαδιού. Στην Πάργα, όπως και στην Πρέβεζα λειτούργησαν λιοτριβιά (ελαιοτριβεία) και σαπουνοποιεία. Την ίδια αυτή περίοδο αναπτύσσεται σημαντική εκπαιδευτική κίνηση με πρωτεργάτες ονομαστούς δασκάλους, όπως τον Ιερομόναχο Φιλόθεο, τον Αναστάσιο Μοσπινιώτη, τον Ανδρέα Ιδρωμένο και Χριστόφορο Περραϊκό, τον Αγάπιο Λεονάρδο, κ.ά.
Το 1797 περνάει από βενετική διοίκηση σε γαλλική και σύντομα σε αγγλική. Οι Άγγλοι στη συνέχεια την πουλούν στον Αλή πασά με τη συνθήκη του 1800 και χάνει τα προνόμια των προηγούμενων αιώνων. Οι Παργινοί αντιδρούν στη συνθήκη, καθώς χάνουν σημαντικό μέρος των περιουσιών τους. Η συλλογική μνήμη έχει διασώσει το θρήνο τους και τη φυγή τους προς την Κέρκυρα ως ένα σημαντικό και τραγικό γεγονός στην ιστορία της πόλης. Το 1913 εντάσσεται στο Ελληνικό κράτος.
Τα μικρά διώροφα σπίτια με τους ξύλινους εξώστες και τις κεραμοσκεπές που συνδέονται μεταξύ τους με τα στενά καντούνια (σοκάκια) συνθέτουν την αρχιτεκτονική της πόλης. Οι κάτοικοι της πόλης συνήθιζαν να χτίζουν τα σπίτια τους εξαιρετικά κοντά το ένα στο άλλο ενώ τα σπίτια που βρίσκονταν στην εξωτερική πλευρά της πόλης διέθεταν πολεμίστρες για να προστατεύονται. Έτσι, η πόλη διέθετε έναν αμυντικό χαρακτήρα, γεγονός που διαφαίνεται από την αρχιτεκτονική της ακόμη και σήμερα. Με την απελευθέρωση της πόλης αλλά και την έλλειψη χώρου, η οικοδόμηση των σπιτιών στο χώρο γινόταν με άτακτο τρόπο.
Εντυπωσιακό είναι το κατάφυτο νησάκι της Παναγιάς, το στολίδι της Πάργας. Βρίσκεται απέναντι από το λιμάνι της Πάργας, με το ομώνυμο εκκλησάκι και το γραφικό καμπαναριό καθώς και το μικρό κάστρο γαλλικής κατασκευής. Οι εκκλησίες της Πάργας παρουσιάζουν τα ίδια αρχιτεκτονικά στοιχεία με τον υπόλοιπο οικιστικό ιστό. Η Πάργα παρουσιάζει έναν πολύ μεγάλο αριθμό εκκλησιών, καθώς οι πολλές επιδρομές και επιθέσεις που δεχόταν, έκανε τους κατοίκους να στρέφονται στο θρησκευτικό τους συναίσθημα και την ασφάλεια που αυτό προσφέρει. Οι εκκλησίες που βρίσκονταν έξω από την πόλη διέθεταν πολεμίστρες για αμυντικούς σκοπούς. |
Στα δυτικά της πόλης, στο ακρωτήριο Χελαδιό βρίσκεται η Μονή των Βλαχερνών, μεγαλοπρεπές κτίριο της βυζαντινής περιόδου με ψηλό καμπαναριό που σύμφωνα με την παράδοση είχε εννιά καμπάνες που όταν χτυπούσαν ακουγόταν από απόσταση 12 μιλίων. Αξιόλογες επίσης είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Πολιούχος Πάργας), που είναι η μεγαλύτερη της πόλης, η εκκλησία της Αγίας Ελένης (λόφος Αγίας Ελένης) ,η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου (Κρυονέρι), η εκκλησία του Αγίου Σώστη (Άγιος Σώστης – παραλία) ,η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, η εκκλησία της Παναγίας (στο ομώνυμο νησάκι), η εκκλησία του Αγίου Νικόλα (στο Χαλιόπουλο), η εκκλησία του Αγίου Νικόλα (στο Μονόλιθο), η εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων όπου εκεί βρίσκονται τα ιερά κειμήλια της Πάργας το ιερό λάβαρο, ευαγγέλια, εικόνες και σκεύη, η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα (στο Βάλτο). ής που δεσπόζει στο πιο ψηλό σημείο του νησιού.
Όλες οι παραλίες της περιοχής με πιο δημοφιλείς το Κρυονέρι, το Βάλτο, το Λύχνο, το Σαρακίνικο, τον Αϊ-Γιαννάκη, είναι οργανωμένες και προσφέρονται για θαλάσσια σπορ, ιστιοπλοΐα, θαλάσσιο σκι ή θαλάσσια παιχνίδια. (ακολουθεί αναλυτικός χάρτης) Τα δωμάτιά μας βρίσκονται πολύ κοντά και άλλες πολύ διάσημες γειτονικές παραλίες όπως την Μικρή και Μεγάλη Άμμο, Ζάβια, Ζέρη, Μπέλλα Βράκα, Κάρβουνο, Αγ. Παρασκευή, Καναλάκι, Πέρδικα κ.α. Κάθε καλοκαίρι η Πάργα κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες, καθώς διαθέτει την κατάλληλη τουριστική υποδομή με πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, κλαμπ. |
Πηγή για την σύνταξη: Wikipedia |